Optimalisering van ’n fosformateriaal vir sonkragtoepassing

Optimisation of a phosphor material for solar application

Abstract

Een van die eienskappe wat die doeltreffendheid van sonselle fundamenteel belemmer, is termiese verliese as gevolg van fotogolwe (ligdeeltjies) met kort golflengtes. Hierdie probleem spruit daaruit voort dat die standaardsonspektrum by ongeveer 530 nm ‘n hoogtepunt bereik, terwyl die hoogste spektrale reaksie – soos in die geval van Gallium arseniedsonselle – eers by 700 nm bereik word (Islam 2018). Die spektrale wanverhouding tussen die sonspektrum en die opnamespektrum van sonkragselle lei tot laer doeltreffendheid. Verskeie studies het al die gebruik van fosformateriale om sonkragselle hiermee te help, ondersoek (Day et al. 2019). ‘n Fosformateriaal bestaan gewoonlik uit ‘n gasheermateriaal wat in ‘n seldsame aardioon gedoop is. In ‘n ideale situasie absorbeer die seldsame aardioon ‘n wye reeks van die kort golflengtes sonstraling, en skakel dit om in langer golflengtes lig, sodat dit deur ‘n sonsel geabsorbeer kan word (Weber 2003).